به بهانه ی تعصب، به بهای حقایق

داشتم فکر میکردم میشه با دید بازتری به حدود و مرزهای اعتقادی نگاه کرد.‌ در عصری که ما زندگی میکنیم هنوز هم مقدار زیادی از مرزهای اعتقادی، درواقع تعصب و وضع شده توسط ترس و وسواس انسانه. میدونم حدود و مرزهای واقعی وجود دارن و پایبندی بهشون مسیر و محدوده ی هدایت مارو تعیین میکنن. اما یه عده مون از ترس اینکه یهو پای خودمون یا عزیزانمون سر نخوره از هفتاد فرسخی این مرزها هم رد نمیشیم. و یکی از تبعاتش خامی و جهله. چون یه بخشی از تجارب رو از دست میدیم. متعاقباً مرزهای دیگه ای رو رد میکنیم...